Historia parafii 1981-1990

Starania o uzyskanie zgody na budowę własnej świątyni czynione były od samego początku istnienia wspólnoty. Przełomowym rokiem okazał się rok 1981. Po wielu latach utrudnień władze państwowe wydają zgodę na wybudowanie kościoła - stało się to dokładnie 26 lutego 1981r.Cztery miesiące później podczas wizytacji ks. Abpa J. Stroby został ogłoszony dekret erygowania parafii p.w. Chrystusa Dobrego Pasterza. Po dziesięciu latach działalności (od 1 lipca 1971r.) Ośrodek Duszpasterski św. Barbary, w dniu 24 maja 1981r. stał się parafią. Dekret określał także nowe granice terytorialne parafii. Nowa parafia została włączona do dekanatu Jeżyce p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa.Od tej pory życie parafialne rozwija się w bardzo wzmożonym tempie. Działalność duszpasterska nadal rozwija się w kaplicy św. Barbary i przystosowanych salkach katechetycznych, natomiast sprawy organizacyjne dotyczące przygotowania projektu kościoła oraz przygotowania terenu toczą się niezależnie.
Projekt zatwierdzono w 1982r. Wybór padł na pracę zespołu pod kierownictwem Jana Kopydłowskiego. W roku 1983, podczas wizyty Papieża Jana Pawła II w Poznaniu został poświęcony kamień węgielny pod budowę kościoła - 20 czerwca. Jego wmurowanie odbyło się 23 października tego samego roku. Treść dokumentu, który był dołączony do kamienia węgielnego znajduje się w kronice parafialnej - tom VI str. 25. Rozwój budowy kościoła ilustrują trzy tomy fotografii.W budowę czynnie zaangażowali się sami parafianie wykonując wiele potrzebnych prac budowlanych. Ci, którzy nie mogli pracować fizycznie wspomagali dzieło budowy finansowo, ale nie zabrakło także szczerej, gorącej modlitwy.Po raz pierwszy Mszę Świętą w murach nowego kościoła odprawiono 24 grudnia 1986 roku. Była to PASTERKA, ale jakże różna od tych, do których przywykliśmy.Jeszcze zawadzają rusztowania i nie ma posadzki; wierni uczestniczą stojąc na piasku. Oto wspomnienia zawarte w kronice oraz folderze wydanym w 1996r. z okazji Jubileuszu Parafii:W połowie roku 1987, a dokładnie 23 maja, odprawiono ostatnią Mszę Świętą w kaplicy św. Barbary i po uroczystym nabożeństwie przeniesiono Najświętszy Sakrament do nowego kościoła, w którym już następnego dnia odbyła się uroczystość I Komunii Świętej. Przeniesienie życia parafialnego do nowej świątyni oraz pomieszczeń znajdujących się na jej zapleczu nie oznaczało, że zakończono wszelkie prace budowlano - wykończeniowe. Pozostało jeszcze wiele do zrobienia, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz kościoła. Pomimo takiego stanu zaawansowania prac wykończeniowych warunki sprawowania kultu, a także prowadzenia pracy duszpasterskiej były jednak o wiele lepsze niż w malutkiej kaplicy św. Barbary.W ciągu kolejnych lat, stopniowo wykańczano różne fragmenty kościoła i jego otoczenie, przygotowując jednocześnie nową świątynię do konsekracji. Do uroczystości konsekracji kościoła przygotowywała się także cała społeczność parafialna, poprzez udział w coraz prężniej się rozwijających grupach i zespołach wspólnoty parafialnej.