Drużyna Dobrego Pasterza

Wolontariusz będąc „kimś z zewnątrz”, paradoksalnie dostępuje zaszczytu głębszego towarzyszenia choremu niż członkowie rodziny. To wymagająca rola, w którą nie można wejść bez przygotowania, umiejętności zachowania dyskrecji i poczucia odpowiedzialności. W wielu przypadkach tak zawiązane więzi, dzięki swojej intensywności, utrzymują się także po wyjściu pacjenta ze szpitala.

„Drużyna Dobrego Pasterza” to zdecydowanie coś więcej niż dobrze już rozpoznawalny na oddziałach zawieszony na szyi kolorowy identyfikator, śpiewane psalmy podczas mszy i układane książki w przykaplicznych bibliotekach. To poczucie przynależności do grupy, dla której chory jest partnerem. Kimś, komu zwyczajnie zabrakło zdrowia i w tym braku pozwala sobie towarzyszyć. Czasem to bycie razem okazuje się walką, ale to właśnie te zwycięskie chwile uśmiechu, zainteresowania, szczerych wyznań są tymi, które życiu nadają sens. Jeśli pragniesz przyłączyć się do Drużyny Dobrego Pasterza szczegółowe informacje u Księdza Kapelana.